tag:blogger.com,1999:blog-62780032588180526082024-03-13T04:42:13.653+02:00toaromaΣκέψεις που απέδρασαν από τη φυλακή του μυαλού μουtoaromahttp://www.blogger.com/profile/16932500119928394814noreply@blogger.comBlogger10125tag:blogger.com,1999:blog-6278003258818052608.post-67888269807580007072012-09-21T18:31:00.001+03:002012-09-21T18:31:20.236+03:00Google<a href="http://www.google.gr/">Google</a>toaromahttp://www.blogger.com/profile/16932500119928394814noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6278003258818052608.post-1105691060957065552012-09-21T18:27:00.001+03:002012-09-21T18:27:35.520+03:00Google<a href="http://www.google.gr/">Google</a>toaromahttp://www.blogger.com/profile/16932500119928394814noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6278003258818052608.post-53002119243789808022012-09-21T18:26:00.001+03:002012-09-21T18:26:14.908+03:00Google<a href="http://www.google.gr/">Google</a>toaromahttp://www.blogger.com/profile/16932500119928394814noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6278003258818052608.post-58078999202084163312012-09-21T18:25:00.001+03:002012-09-21T18:25:50.313+03:00<a href="http://www.google.gr/">Google</a>toaromahttp://www.blogger.com/profile/16932500119928394814noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6278003258818052608.post-23733646376047688982012-09-21T18:22:00.001+03:002012-09-21T18:22:10.695+03:00toaromahttp://www.blogger.com/profile/16932500119928394814noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6278003258818052608.post-13656479967897526892012-09-21T18:14:00.001+03:002012-09-21T18:14:52.620+03:00toaromahttp://www.blogger.com/profile/16932500119928394814noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6278003258818052608.post-59678970887399434052011-11-18T22:01:00.003+02:002011-11-18T22:37:20.898+02:00Αποκάλυψη ΤΩΡΑΑποκάλυψη¨!!! Κάποτε ξυπνάνε και τα πιο ανυποψίαστα όντα <br />που υπάρχουν σε αυτόν τον πλανήτη. Ουαου!!!! φοβερό;;;<br />Κι΄όμως έγινε. Ναι,ναι,ναι, ξύπνησααααα. Κατέβηκα από το ροζ<br />συννεφάκι και......προσγειώθηκα στα σκατά της μαύρης πραγματικότητας. Τα υπόλοιπα είναι μια μεγάλη και πικρή ιστορία.toaromahttp://www.blogger.com/profile/16932500119928394814noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6278003258818052608.post-65382372030936902372009-02-02T00:10:00.003+02:002009-02-02T02:31:17.500+02:00ΑΥΠΝΙΕΣ<span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;">Άλλη μια νύχτα αρχίζει και μαζί με αυτήν και ο μόνιμος εφιάλτης μου. Εδώ και χρόνια πάσχω από αϋπνία και συγκεκριμένα από πρωτοπαθή αϋπνία. Προσέξατε τον επιστημονικό όρο; Έτσι συμβαίνει συνήθως όταν κάποιος έχει δει άπειρες φορές τον ήλιο να ανατέλλει , αποκτά το δικαίωμα να μιλάει με ιατρικές ορολογίες γιατί έχει φτάσει πλέον σε άλλο επίπεδο.<br />Κάπου εδώ νομίζω ότι θα πρέπει να δώσουμε και τα τρία χαρακτηριστικά της πρωτοπαθούς αϋπνίας.<br />1. δύσκολη έλευση του ύπνου μετά την κατάκλιση<br />2. δύσκολη διατήρηση του ύπνου<br />3. κακή ποιότητα ύπνου<br />Αν παρατηρήσετε ότι έχετε κάποιο από αυτά, συμβουλή μου μην επισκεφτείτε γιατρό, το λιγότερο που θα σας συμβεί είναι να αποκτήσετε όλο το πακέτο.<br />Αυτή είναι η περίπτωσή μου. Έχοντας όλο το πακέτο, κάθε νύχτα κόβω βόλτες περιμένοντας να ξημερώσει για να κοιμηθώ. Αχ!!! συγνώμη, ξέχασα να αναφέρω ότι οι αϋπνίες μου είναι νυχτερινές. Την μέρα δεν έχω κανένα πρόβλημα, κοιμάμαι μια χαρά. Όχι λάθος, έχω ένα μικρό προβληματάκι, εργάζομαι μέρα. Μήπως ήρθε ο καιρός να αλλάξω επάγγελμα; Νυχτοφύλακας, δεν είναι κακό.<br />Η χτεσινή νύχτα ήταν από τις πιο δύσκολες. Μετά από ένα κουραστικό ταξίδι , ήρθε καπάκι και η υπερένταση. Αποφάσισα όμως να το παλέψω, να νικήσω και μια φορά εγώ. Αφού κατέβασα καμιά δεκαριά αγχολυτικά πήγα και ξάπλωσα. Σε καμιά ώρα διαπίστωσα ότι δεν με πιάνουν. Σηκώθηκα, άναψα τσιγάρο και συνέχισα με κάμποσα υπναγωγά. Ανέβηκα πάλι στην κρεβατοκάμαρα, ξάπλωσα στο κρεβάτι και περίμενα. Άδικος κόπος, πάλι τίποτε. Ξανακατεβαίνω, ανάβω τσιγάρο, φέρνω βόλτες και καταλήγω στα καθαρά υπνωτικά. Ξαπλώνω, ο ύπνος δεν ήρθε. Έτσι προστέθηκε μια ακόμα ανατολή στην ζωή μου. Εδώ πρέπει να εξομολογηθώ τον πιο ενδόμυχο φόβο μου. Κάποια νύχτα, με τόσα φάρμακα θα πιάσω την τοξική δόση και, πεθαίνοντας, θα μου μείνει και η αϋπνία.<br /></span></span>toaromahttp://www.blogger.com/profile/16932500119928394814noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6278003258818052608.post-10394500532073814052008-12-27T23:04:00.013+02:002008-12-28T03:28:23.137+02:00ΑΝ ΚΑΤΙ ΑΞΙΖΕΙ.<div style="text-align: justify;"> Ω! άστρα που στολίζετε του ουρανού τον θόλο<br /> και στις καρδιές των ποιητών μιλάτε σιωπηλά,<br /> σήμερα που η αγάπη μου δεν βρίσκετε κοντά μου<br /> και μοναχή μου δεν μπορώ ν` αντέξω την νυχτιά,<br /> μια χάρη και μοναδική απόψε σας ζητάω<br /> φύγετε γρήγορα από `δω, σκορπίστε μακρυά.<br /><br /> Ανοίξτε τις φτερούγες σας και ταξιδέψτε πέρα<br /> σε άλλα μέρη μακρινά που υπάρχουν εραστές<br /> φωτίστε με την λάμψη σας το σφιχταγκάλιασμα τους<br /> τα πρόσωπα, τα σώματα, τ` άγγιγμα των ψυχών τους<br /> γιατί ετούτο εδώ το παγερό το βράδυ<br /> όλου του κόσμου μόνο αυτοί είναι οι τυχεροί.<br /><br /> Μα σαν εκείνος θα φανεί, πάλι κοντά μου θα `ναι<br /> τότε γυρίστε κατά `δω, φωτίστε μόνο εμάς<br /> γιατί `ναι τόσο δυνατή η αγάπη η δική μας<br /> που απ` του κόσμου τα δεινά, τα σκοτεινά πηγάδια,<br /> τις μανιασμένος θάλασσες, τ` αδιάβατα βουνά<br /> μπορεί και βγαίνει αλώβητη γιατί `ναι αληθινή.<br /><br /> Έτσι λοιπόν άστρα που `σεις φωτίζετε τα πάντα<br /> και τ` όνειρα σκορπίζετε στο σύμπαν τ` αχανές<br /> φωτίστε την αγάπη μας ακόμα παραπάνω,<br /> φροντίστε μέσα στις νυχτιές να `ναι ασφαλές το διάβα<br /> γιατί αν κάτι πιο πολύ σ` όλη την γη αξίζει<br /> είναι ποτέ να μην χαθεί και να μη πληγωθεί.<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /></div>toaromahttp://www.blogger.com/profile/16932500119928394814noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6278003258818052608.post-56327743689938500452008-09-11T00:27:00.000+03:002008-09-11T00:29:24.995+03:00ΜοναξιάΓυρνώντας γι` άλλη μια φορά πίσω στα περασμένα<br />σε βλέπω εκεί στον βράχο σου να κάθεσαι σκυφτή<br />σ`ένα κόσμο απόμακρο, στα βάθη του χαμένη<br />σαν πίνακας ζωγραφικής κάποιας μαρμαρωμένης.<br /><br /><br />Το λυπημένο βλέμμα σου πλανιόταν πέρα μακριά<br />χαϊδεύοντας την θάλασσα την τόσο αγαπημένη<br />κι` αναρωτιόσουν αν όλα αυτά που ζεις, που σου συμβαίνουν<br />δεν είναι παρά μια τρελή κι`ανόητη αυταπάτη,<br />μια ειρωνεία τραγική μια φάρσα της ζωής.<br /><br /><br />Αναρωτιόσουν πάντοτε κι` ακόμα αναρωτιέσαι<br />που πήγαν όλοι χάθηκαν? κανείς δεν έχει μείνει?<br />Η μοναξιά είναι για πολλούς έννοια αφηρημένη<br />μα `συ την γνώρισες καλά, γιατί μονάχα εκείνη<br />σε κάθε βήμα σου ήτανε συντρόφισσα πιστή.<br /><br /><br />Και να `σαι πάλι όπως παλιά στο βράχο καθισμένη<br />λες και το φτερωτό το πέρασμα του χρόνου<br />τ` άφησε όλα ανέγγιχτα καμία διαφορά<br />Κι`εγώ σε βλέπω πάλι εκεί σκυφτή και λυπημένη<br />σαν οπτασία μαγική στα βράχια πετρωμένη.<br /><br />Μα ενώ τα δάκρυα στέρεψαν, η καταιγίδα στην ψυχή<br />δεν λέει να κοπάσει.<br />Κι` όλα αυτά που από καιρό έχουνε πια τελειώσει<br />το αδύναμο σου το μυαλό αρνείται να δεχτεί<br /><br /><br />Η ιδέα η τόσο γνώριμη αρχίζει να ωριμάζει<br />να παίρνει σάρκα και οστά,αργά και επικίνδυνα<br />τώρα να πλησιάζει,<br />μα όσο κι` αν είναι τρομερή εσένα πια να σε<br />φοβίσει δεν μπορεί.toaromahttp://www.blogger.com/profile/16932500119928394814noreply@blogger.com1