toaroma

Ω! άστρα που στολίζετε του ουρανού τον θόλο
και στις καρδιές των ποιητών μιλάτε σιωπηλά,
σήμερα που η αγάπη μου δεν βρίσκετε κοντά μου
και μοναχή μου δεν μπορώ ν` αντέξω την νυχτιά,
μια χάρη και μοναδική απόψε σας ζητάω
φύγετε γρήγορα από `δω, σκορπίστε μακρυά.

Ανοίξτε τις φτερούγες σας και ταξιδέψτε πέρα
σε άλλα μέρη μακρινά που υπάρχουν εραστές
φωτίστε με την λάμψη σας το σφιχταγκάλιασμα τους
τα πρόσωπα, τα σώματα, τ` άγγιγμα των ψυχών τους
γιατί ετούτο εδώ το παγερό το βράδυ
όλου του κόσμου μόνο αυτοί είναι οι τυχεροί.

Μα σαν εκείνος θα φανεί, πάλι κοντά μου θα `ναι
τότε γυρίστε κατά `δω, φωτίστε μόνο εμάς
γιατί `ναι τόσο δυνατή η αγάπη η δική μας
που απ` του κόσμου τα δεινά, τα σκοτεινά πηγάδια,
τις μανιασμένος θάλασσες, τ` αδιάβατα βουνά
μπορεί και βγαίνει αλώβητη γιατί `ναι αληθινή.

Έτσι λοιπόν άστρα που `σεις φωτίζετε τα πάντα
και τ` όνειρα σκορπίζετε στο σύμπαν τ` αχανές
φωτίστε την αγάπη μας ακόμα παραπάνω,
φροντίστε μέσα στις νυχτιές να `ναι ασφαλές το διάβα
γιατί αν κάτι πιο πολύ σ` όλη την γη αξίζει
είναι ποτέ να μην χαθεί και να μη πληγωθεί.